เรื่องราวปี พ.ศ. 2492 โชคชะตาของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ได้นำพาให้เขาต้องเดินทางข้ามฟากจากโลกศิวิไลซ์ในเมืองหลวงไปสู่อีกโลกหนึ่งอันไกลแสนไกล อาจินต์ ปัญจพรรค์ ในวัย 22 ปี คือเด็กหนุ่มคนนั้น เขาถูกให้ออกจากคณะวิศวะ ฯ ปี 2 นั่นเองเป็นจุดสิ้นสุดของความเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทย แต่ในขณะเดียวกันคือจุดเริ่มต้นของการเดินทางไปสู่การเรียนรู้ชีวิตจริงที่ไม่สามารถเรียนรู้จากตำราเล่มไหน ไม่ได้มีวางขายทั่วไปและหาซื้อได้ด้วยเงินต้องแลกด้วยเวลาและหัวใจสู้ ท้อแท้ สนุก เศร้า พบ จาก ขณะที่อาจินต์นั่งอยู่บนรถขนหมูที่วิ่งจากภูเก็ตไปพังงา ยังไม่รู้เลยว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร ไม่รู้จักกระทั่งสถานที่ที่เขากำลังจะไป สำหรับเขา จ.พังงา อ.ตะกั่วทุ่ง ต.กระโสม เคยเป็นเพียงสถานที่อันไม่มีความสำคัญใดใดแม้เพียงจะจุดลงบนแผนที่ แต่ในวันนี้กำลังจะกลายเป็นสถานดัดสันดานที่ถูกพ่อส่งให้ไปอยู่ อาจินต์มาถึงเหมืองกระโสมที่นี่เขาได้พบและสัมภาษณ์งานกับนายฝรั่งและนายฝรั่งก็รับเขาเข้าทำงานในตำแหน่งที่นายฝรั่งเรียกว่าเป็นสมุดพกให้กับแก นั่นหมายถึงการฝึกงาน การติดตามนายฝรั่งและทำงานแทนคนงานที่ขาดงาน อาจินต์ภูมิใจกับงานที่ได้รับและที่นี่วันนี้ชีวิตปี 1 ในมหา ลัยเหมืองแร่ได้เริ่มขึ้นแล้ว